Ruhumun Ruhuna Şiiri - Eymen Özçelik

Seni;
Tetriden aldığın ayakkabı,
Üzerinden hiç çıkarmadığın
Yosun yeşili kazağınla tanıdım.
Buz dağının merkezi sandım bazen
Bazen de azrailin elçisi
Mahkum bir melektin sanki.
Ama sonunda ruhların buluştuğu
Sessizliğin bozulup
Sevginin ve dostluğun
Mekan kurduğu yerde bileştik.
Sevgimiz;
Haykırış oldu bazen
Bazen de kavgamız
İsyanlarını yaşadık kırgınlığın,
Sevincini paylaştık
Aynı masada içilen çorbanın.
Aynı yağmurda ıslanmanın
Ayrıcalığını,
Aynı mutlulukla karşıladık.
Ayrıntılarda gizli dostluğu
Ayrıntılarda bıraktık
Biz birimize ayrıntısız bağlandık.
Sana hitaben ruhumun ruhu diyorum
Sende biliyorsun
Seni çıkarsız seviyorum...