Ruhumun Mor Menekşesi Şiiri - Lavinia Nur

Kırılan sadece kalp miydi?
Ruhuma onun gelişiyle doldurduğum yaşama sevinci.
Yürüdüğüm yolda, indiğim merdivende, kokladığım menekşelerde,
büyüsünde kaybolduğum kızıl bir gün batımında
içtiğim çayda, uyuduğum uykuda bile olan ‘Sen’ hayalim.
O öfkeli, kırıcı sesinde yüreğinin en saf halini gördüğüm.
Sesini içime çekip hapsetme çabam,
Ruhumu parsel parsel onunla işgal eden umudum,
Her Gidişinde artan gönül yorgunluğum, Zamanla içime kazıdığım o dipsiz kuyuda ne çok ceset bıraktım gidişinle.
Sahi kırılan sadece kalp miydi?