Ruhumu Götürseler de Gitsem

Beni atsalarda, bu keşmekeşin içine,
Tüm umutlarımı, yaşadığım anıları, saklasalar da benden,
Kimsenin bilmediği soğuk, ıssız yelerde bıraksalar da bedenimi,
Ruhumu! götürseler’de gitsem, bir masal ülkesinin düşünü görsem.

Sonra,o güz yaprakları, sarsa üzerimi,
Dünya ile taşlaşmış olan, bu kalbi bıraksam! ,
Doldursam o güzelim, güneş gölgesini içime,
Ruhumu! götürseler de gitsem, bir sonbahar yağmurunda erisem.

Şu elimde tuttuğum, resmi yere atsam,
Sonra içine atlayıp, koşsam yol boyu,
Tarlasında gezinsem, çiçeklerini toplasam,
Ruhumu! götürselerde gitsem, o gizemli eve doğru,

Hep mutluluk olan, huzur olan bu yerde kalsam,
O tepenin ardındaki, vadiyi bulsam! ,
Bir güneş yaksa beni, birde o kuş sesleri! ,
Ruhumu! götürselerde gitsem, o yemyeşil vadinin suyundan içsem,

Birden uyansam, ve bu bir rüya olsa,
Kabusları düşünsem, ve yine de şükretsem,
Ağlasam da üzülsem de içine giremediğim o eve,
Ruhumu! götürselerde gitsem, bir gün batımı kızılına bürünsem.

Beni hiç sevmesede o kahve gözlerin,
Bir tatlı kelamı çok görsede kulaklarıma,
Sıcak bir bakış serpmesede, yaralı gönlüme,
Ruhumu! götürselerde gitsem, bir deniz pırıltısına düşsem.

Şu! ardına kadar açık olan, kapıdan çıkıp gitsem,
Geride kalmış iyi, kötü ne varsa silsem,
Ve arasalarda beni, bulsalarda cesedimi,
Ruhumu! götürselerde gitsem, bir gece mavisine gömülsem.

01.10.2001
Yazan: GÖLGEŞAİRİ

.....Ruhumu götürüpte bırakamadığım yer...