Bir merhaba sıcacık ve içten.Kimi kim bilebilirki kanat açmadan ufka.Belki bir çocuk büyür içimizde,belkide tomurcuk rengarek, çiçek veya bir çınar umutlarımız.Hayatın getirdiği ile yaşamak mı ömrü,nereye gittiğini bilmeden yelkenler rüzgara dönük.bazen coşkulu bazen sakin ama çoğunlukla suskun denizler...Okyanuslara açılmak degilmi ufkumuzda açan güneş.Ya okyanustaki rüzgarda aynıysa....... deniz suyu bu; kimi yerde fazla kimi yerde az tuzu.Hayat beni yaşamalı.Rüzgar benim yelkenimi döndürmeli,belki bir ırmaga belkide büyük atlantiğe.Dudaklarımı deniz suyu değil, tatlı suda istemem.Ya yokluğun ıslatmalı, ya varlığınla içimde doğmalı güneş dünden daha parlak...Yıldızlaramı yazsaydım,yoksa aya mı haykırsaydım derdimi? Kimbilir belkide gökkuşagından kayarken elimde bir afişlemi duyursaydım kuşlara.Ama onlar görüyorki beni ve öylesine dinliyorlarki hiç bıkmadan.Bazen sıkılıp saklanıyorlar senin gibi, bazende hiç gelmiyecekler korkusu veriyorlar içime.Ama neden.Neden içimde hep kaybetme korkusu var kaybettiğimi bile bile.OFF kıyamet bu olsa gerek..kıyamet bu olsa gerek.KIYAMET KOPUYOR içimde kaçamıyorum hislerimden.Korkularım ağır basıyor.TANRIM ya ver elini yada çek beni bu dünyadan.ama ne olur sevdiklerim üzülmesin yapacaklarından.Ne yalvarmak çınar yapragı elimi yagmur damlası gökyüzüne çevirerek,nede isyankar olmak tekmeyi savurup yelkene... BOŞŞŞ boş boş.Hayat çaglayan gözlerimin altında....
Sevgiler ama sadece sevgiler ruhumun bir parçası yüregime.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta