Ruhumdaki Muska Şiiri - Osman Baltacı

Sükûtu nabzımda gezen münzevi geceler
Hasreti ciğerimde sızım sızım heceler

Zamanı saçlarıma ak ak düşüren derdim
Zira nasıl ruhumu ruhuna nakşederdim

Hikmeti kelamdan kelamı hikmetten aldım
Bu kervan ilinde sevda durağında kaldım

Kaldım diye gönül hep uzakları düşledi
Bu alem beni yine benimle enseledi

Kâinat dünya evren adına ne dersen de
Her sualin muhkem cevabı yalınız sende

Beynimde demirlemiş bu devranın tadını
Ölüm koymuşlar en güzel nimetin adını

Müttakiler kavlinin müttaki hülyasına
İşledim sevdamı ebediyet mahyasına

Kamil tedrisatında ihlas ve muhabbetim
Erenler arifler fikridir öz mahiyetim

Aşikar olanın ayan olanın mülküdür
Ruhumdaki muska hakikatten bir ülküdür

Ne zincir ne zından dünya insana yeter
Esir olanın ahvali hayvandan da beter

Kulağa bir ezan yaşamanın mazbatası
Ana rahminde çizilmiş o hakikat rotası

İnsan kağıt üstünde cisim cisim pazarmış
Bu vadeden arda kalan bir taş bir mezarmış

Yekundan yekuna çürüyen fikir istikbal
Kağıt sultasında ipotek satılık ikbal

İnsan çobanı hakikat neden nasıl niçin
Varlıkta mana dua ve niyaz için için

Soramam soramam hikmetin hasılı sensin
Mecnun rüyamı alemde bana gösterensin

En kadim şilte günü örten kara vakitler
Üç günlük dünyaya layık olamaz akitler

Ol mahluku şu alemde insanım beşerim
Sanata muazzez ondan sirayet eserim

Tefekkürde çıldırmak mana içinde mana
Zira düşen boyun yalınız hakkı emana

Lütfûna münhasır şükürsüz garip kulunum
Seherde ötenler gibi alemde mahzunum