Ruhuma Yoldaş Şiiri - Muallim Ayhan Bingöl

Ötelerin ötesine yürürdü doydu şehirden.
Abdest aldı ilk gördüğü ak köpüklü nehirden.
Düşünceler düşünceleri sessizce çağırdı.
Allah bir diyerek kendi kendine bağırdı.
Zenginin yoksulun dünyalıkla dövünmesinden
Usanmıştı cücelerin dev gibi öğünmesinden
Boyalı basının umacı rivayetlerinden
İnsanların dünyalık şikayetlerinden
Siyah düşüncesini ağartı akıl meşalesinde.
Huzura daldı suların dökülen şelalesinde.
Akıllar yeter mi dedi kainatın oluşuna,
Kara gecelerde göğün yıldızla doluşuna
Tekbire kalktı eller, gönülde açıldı güller.
Mukaddes bir duygu ruh bahçesinde esti yeller
Yorgun teni döndü merheme; sanki Kabe’ de
Gönlünü temizledi benzedi temiz mabede.
Bu toprak vücudunu çağıracak toprağa ani.
Ruha yerçekimi yok uçacak ruh, beden fani
Sulara aksın, gönülden durulsun varsa kinim
İsteyenin olsun mal mülk yeter mukaddes dinim
Ellerim ellerim demirden olsun bileklerim.
Hep duada kalacak olmasa da dileklerim
Gözlerinden ılık ılık nefes gibi indi yaşlar
Bir duygu bir duygu imrendi ona bakan taşlar
Hakkı sevdirdi gözü yaşlı ayağı yalınlar
Aklımı karıştıramaz bu secdesiz alınlar
Uzandı sırt üstüne geldi gökten pırıltılar
Ruhuna ruh kattı sudan musiki şırıltılar
Dedi,akıl nefs yoklukla düşmemeli nifaka,
Kurmalı dünya da denge kazanmalı nafaka.
Düşünce seni nakille bir taş gibi yontarım
Hak, olmayan fikri saman pazarında satırım
Olsun dünya istediği kadar zifti karanlık
Ruhumda sen varsın sen varsın bana yoldaş artık