Ruhuma Heykelini Dikerim Şiiri - Arif Ar ...

“Ayı ve güneşi kendinde birleştirip ismiyle müsemma olan sabır ve sadakat abidesine en derin sevgilerimle…”

Bana hiç inanmadın sen,
Sevmedin, özlemedin de hiç…
Benim sevdiğim, özlediğim kadar değil;
Kendi duyguların ya da
Bir günbatımı, bir içimlik su kadar bile…

Sen, bilirsin duygularının ne olduğunu
Nereye götürdüğünü seni ve
Ne kadar derin olduğunu,
Nerde tıkandığını da…

Senin derdin ne biliyor musun?
Sevgi, şefkat ve merhamet…

Hiç sevilmemişsin çünkü sen,
Hiç okşanmamış şefkatle saçların
Hastalandığında sıcak bir çorba yapanın,
Bir sırtını ovanın, bir nazını çekenin de olmamış…
Belli ki yorgunluktan bunaldığın günlerde
Bir kanepede kıvrılıp uyuyakalınca
Üstüne bir battaniye örtenin de…
Hep vermiş, hiç almamışsın
Hep dolmuş, hiç boşalmamışsın
Hiç tükürmemişsin birinin suratına
Hiç haykırmamışsın kabalıklarını ve ötesini…
Asaletin engel olmuş bunlara
Tutsak etmiş seni gururun
Duygularını ifade edememişsin hiç…

Güvensizliğin ondan
O yüzden içine kapanıksın
O yüzden mahcup, o yüzden öksüz tavırların
O yüzden soluk benzin ve o yüzden
Suçlu hissediyorsun kendini hep…

Peki, ama neden?
Kaç defa geleceksin daha bu dünyaya?
Reenkarnasyon diye bir şey yok ki,
Bir daha geliş yok ki bu dünyaya…
Yalan onlar, inanma!
Ezilen ezildiğiyle kalır hep
Ezen ezdiğiyle…
Sen bu dünyada sürünürsün
Başkaları kâm alır…
Adalet istiyorsan öbür mahkemeye kalır
“Mahkemeyi Kübra”ya…

Neden yaşamadın gönlünce?
Senin tırnağın kadar bile olmayanlar mutlu
Hem öyle mutlu ki, sorma gitsin…
Bir eli yağda, bir eli balda
Her gece barda, günlü hovarda
Akşam başka kollarda oyalanır,
Sabah başka yerlerde uyanır…

Ötelerde hesap vermekten mi korktun yoksa?
Eğer öyleyse, saygı duyarım sonsuz
Devleşirsin gözümde, gönlümde…
Çünkü O, kendine hesap vermekten çekinenlere
İki kat mükâfat ve iki cennet vaat ediyor.
Cezası da öyle tabii…

O güne bırakmışsan işini, korkma;
Mahzun da olma artık!
Orada kimsenin kimsede kalmaz âhı
Herkes öder bedelini neyse günahı.
Ona güvenen kaybetmez!
Kâm almaz, intikam almaz bu dünyadan
Kimseye hesap da vermez, hesap da sormaz
Ezilse de üzülse de aldırmaz…

Sadece ona gönül verenler aldanmaz
Başka bir şey koymaz gönlüne,
Gözünü diktiği hedefe ulaşana kadar
Nazarını çevirip başka şeylere dalmaz.
Görmez ve duymaz hiçbir şeyi
Başını koparsalar da haksızca
Haksızlığı hak zannedenlere karşı
Hakka saygı uğruna başkaldırmaz

Sen de böyle yollara, çöllere düşmüşsen eğer
Sen de bir aşk uğruna harcadıysan hayatı
Sana hayranlık duyar bütün hücrelerim
O zaman saygıyla önünde eğilip diz çöker
Bastığın toprakları öperim…
Bakışlarınla bana eğilip
“Olmaz ve yetmez” diyorsan şayet;
Ruhuma heykelini dikerim…

30 May. 05