Ruhum Yaralı Şiirleri - Şair Ruhum Yaralı

Ne özlemin bitiyor özümde
Nede yaş diniyor gözümde
Duymasam da , Görmesemde
Yaşıyorsun sen hep gönlümde

Sevda bir şiirdir okuyan bilir

Bir varmış bir yokmuşla başlayan masal gibidir HAYAT
Daha söze başlamadan hikaye biter
Öyleyse bu Dünya ne kırmaya
Ne de incitmeye değer
Herkes nasibi kadar acı çeker
Ve kısmeti kadar mutluluk ekmeğinden yer

Yağmur Olup Yağsaydın Kurumuş Toprağıma
Düştüğün Yerde Çiçek Olur Açardım Sana
Ama Dolu Misali Vurunca Yaprağıma
Kolumu Kanadımı Kırdın Dargınım Sana

İnsan Hayatında Boyunca,

Sevgilerin en güzeli,
Saf ve Doğal olanıdır.
Dostlukların en sağlamı,
Riyakarlıktan uzak Güven verenidir...
İnsanların en makbulü ise,
Bozulmadan kalanıdır...

İnsan Şerefi ve Namusuyla
Kendisini Sevdiklerine Adar
Ömür Boyu Kırmadan, İncitmeden
Onları Mutlu Etmek İçin Yaşar

Seven Sevdiğine Yalan Söylemez

Yalnız biri olabilirim
Ama kimseye yanlış yapmadım
Gülmeyi unutsam da
Ben kimseyi ağlatmadım

Sevgi dolu bir kalbim vardı

Sen olmayınca HUZUR;
Gözüm kör,
Kulağım sağır,
Ellerim HİSSİZ...!
Sen olmayınca HUZUR;
Dünyam karanlık,

Ben Seni;
Çöldeki Su,
Bedendeki Ruh,
Tendeki Can Gibi Sevdim...
Ben Seni;
Karanlığıma Güneş,

İnsanın içinde hep bir özlem vardır
Kimi zaman sevgiye
Kimi zaman sevgiliye
Kimi zaman bir dost eline,
Kimi zaman yüzümüzde tokat gibi patlayan acı bir gerçeğe
Kimi zaman kahkahalarla gülmeye,

Yarayı kaldır isminden
Gül ektim yaranın üstüne ben
Sızısı dinsin artık
Şen olasın her zaman sen

Yazdığım şiirin sahibi sensin