Ruhum yanıyor Şiiri - İlyas Kaplan

adam edemezler içimdeki enkazı
ihtimali yok hayal kırıklıklarımın
sırf onlardan kurtulmak için,
zehir olsa içerim,
o zehre ayrılığı eklesem,
iki kere ölürüm muhtemelen

içimde tüm organlarım benzine bulanıp,
bir kibritle tutuşturulmuş gibi
bir yangın çıkması an meselesi
buharlaşıyorum
karışıyorum atmosfere
her nefeste.

en son ayrılıktan sonra, el ele verdim kalbimle
tüm bitişlere hak veren aklımla daimi savaş halindeyiz
mühimmat yetersiz, menzil belirsiz…
daha fazla terk edişler yaşamaya hazırız,
içerdeki ateş sönmeden

gökte kaç yıldız var, onu saymaya giriştim gene
ırmaklara bıraktım kendimi,
bir vurgun simgesi yasak elmalar için
her gece bir masal için
her pervane ateş için…
bir aşk çarpıntısı yüreğimde ..

salkım saçak rüyalar aman vermiyor ki
yorgun değilim aslında
tek katre alev yüzünden oluyor her ne oluyorsa
bundandır baharı hazan sanmalarım,
hani şöyle en pürtelaşından olsa..
biraz da ...

uyan da gör ey bir katre gibi olan
kendiliğini tereddütsüz kurban et de
bir katre karşılığında koca bir umman satın alasın
bir damla olup sonsuzluğa dalmak için
bir aşk ırmağında kaybolmak için

köle gibi yalvaran...
yanmakta olan bir kalp var şimdi
nasıl oluyorsa ne alev tutuşturmuş suyu,
ne su söndürmüş alevi..
ruhum yanıyor...

redfer