Ruhum üşüyor zihninde Şiiri - Oktay Çekal

Ruhum üşüyor zihninde…

Gün kasvetli, yine yokluğunun uçurumlarından,
Çekiyor boşluğun yüreğimi, yaprak misali savruluyorum.
Tenim unutmuş san ki, sıcaklığını…
Bu gün bekleyişlerimin met cezrinde, üşüyorum.

Hayat; bir okyanusun dalgaları, savuruyor beni kıyılarımdan,
Ruhum bir martı misali, başı dönmüş uçuşlarından…
Gözlerim seni arıyor, gönlümün yangınlarını gel de söndür.
Bazen yağmur oluyor duygularım, damlıyorum kendimden.

Artık yarım kalmış yüreğim, aşka…
Zihnimde dolaşıyorsun, karanlıklarından kurtulamıyorum.
Adımlarım öyle sayıklıyor ki, izlerinin ardın sıra…
İçimdeki; senlerim haykırıyor ama duymuyorsun.

Gözlerin konuşmuyor artık, yüreğini duymak isterdim.
Tanımadığım bir yabancı bakışların, anlam veremediğim.
Sokulmuyor özlemlerin, sanki yüreğinde değilim.
Bir hafıza kaybı olmuşum, ruhum üşüyor zihninde…

Oktay ÇEKAL
10.01.2016-15.12