Ruhum temaşa ederken neden aksediyor!

Naifliğin kadrinde yazmaya devam ediyordum edebin latifliğinde.
Yüreğimin solgun sayfalarından katreler serdediyordum değerli huzura.
Gayretim ve azmin salihane düşüncelerimi paylaşmak ve dostlarla hemhal olmaktı.

Ruhumu okşayan ve zihnime tefekkür için haz salan bir nefes vardı!
Kelamı fevkalade değerinde sarf ederek adeta öteler için işaret taşları vardı.
Her geçen gün samimiyet ve ülfetli nezaket halimi ısrarla celbe diyordu her nedense.

Fevkalade kıymetli katkısını eksik etmeyerek kalbime sürur veriyordu.
Gün geçtikçe samimiyet ve muhabbet hislerimi kuşatıyor ve düşündürüyordu.
Duygularımı celbederek, hissiyatın sağanağında muştular sunuyor ve sorguluyordu.

Nihayetinde candık ve gönül bahtında anlama koşan aciz soluklardık.
Halimin fakirliğini düşündükçe ve fevkalade himmet bahşettikçe şevk alıyordum.
Zaman zaman edebi kimlikte gerçekten öylemi acaba diye zafiyetlerimi sıralıyordum.

Fakat neden bu kadar teveccühe vasıl oldum ve halimle borçlandım.
Nasıl bir beklentim vardı, yıllara sâri es geçtiğim uhdeler neden şimdi sıralandı!
Hiç tanımadığım bir nefesin mısraları ve kelamı kadimleriyle ruhuma neler anlatmıştı.

Anlamak için afakî umutlarda dalgalanmak ve kanmak adına yanılmak.
Kuruntular sokağında adımlayarak, nameler yazmayı planlamak ve anlatmak.
Neyi gerekçeleriyle sıralayarak cümle yapısında meramı hissiyatla kalpte vuzuh bulmak.

Ve böylece fetretin zindeliğinde, edebin derinliğinde mısralarla konuşmak.
Hissiyatın dirliğinde hemhal olan asudeliğin hicranıyla hasretini kuşanmak mı?
İfade edilemeyen meramın coşkusuyla susmak mı veya sonuca varmak mı bilinmiyordu.

Yazmak adına konular bulmak ve beklenti içinde muhabbete koyulmak!
Hakikatte bir sır olarak kabre girmeden nedenleri neticeleriyle ibretli okumaktı!
Böylece ruhi açılımlarla hüznüme kıymet bahşeden değerli nefesin haline iltica etmekti.

Yıllara sâri olan mülteci kimliğim bir anlamda vuzuha erişip kalacaktı.
Her hangi bir korku ve panik kalbimden ruhuma ilhak etmiyordu daha diliyordu.
Zaman adına kadirşinaslık hükmederek fedakârlık nüksediyor ve kapsamı da artıyordu.

Haliyle kuşku ve kaygılar belirsizliğin ve kişiliksiz nefeslerin derdiydi.
Gerekçeleriyle ve edebin dirliğinde nezaket ve zarafet sevgi adına muhabbete tavdı.
Be nedenle maksatsız ve ivazsız halisane samimiyetle muhabbeti kalbe yalınca aktarmaktı.

Farklı anlaşılmak ve yanılgılar denkliğinde nefesi karanlığa boğmak.
Asla akıl karı değildi ve edebin bereketinde ahlakilik fevkalade faziletli zenginlikti.
Kıskançlık ve hırs, öngörü süs anlayış kalbin kuraklığına kifayet edecek bir verimsizlikti.

Birey kişiliğini alalayarak endamda bulunması ve ziyadesiyle anması.
Kalbin darlığında ruhunu anlayamadan hevesleri arasında boğulması demektir.
Bu vesileyle düşünmek için bilmek ve ziyadesiyle tecrübe dinmek düşünmek için azmetmek.

Niyet aslolan güzelliğin renklerinde titreşimleri anlayarak yorumlamak.
Ve hâsıl olacak dostluğa kıymet bahşederek uzun soluklu mülahazalarla kavuşmak.
Biliyoruz ki her nefes niyetinin hâsılatını toplar ve sahifeler arasında anlama hazla koşar…