Ruhum Seninle Şiiri - Tuğçe Yeşilyaprak

sensiz olmuyor be gülüm...

Bu ten bir seni tadabiliyor bir seni çekebiliyor içine sımsıkı.
Yaklaştıkça başka bedenler tenleri tanımıyor, olmuyor.
Her gecem karanlık gündüzüm cehennem oldu senin yokluğunda.
Gözlerimden akan yaşlar dinse bile yüreğimden akanlar dinmek bilmiyor bir türlü.

Her baktığim yerde sen varsın, her gece yastığa başımı koyduğumda sabah kalktığımda yanımdasın, her geçtiğim yolda senin izin kokun var.
Olmuyor senin yokluğunda dünya bile dönmüyor sanki doğrudürüst.
Hiçbir çiçek sen gibi kokmuyor.

Bu şehir sensiz inanki hiç çekilmiyor.
Ben senin umursamaz görünen ama umursayan tavırlarını, baktımmi tüm dağları eriten ateşini, zindan karası gözlerini kaşlarını beni sımsıkı saran kollarını daha doğrusu seni özledim.

Sensiz sessiz bir dünyaya gömüldü gönlüm kimseyi duymayan tanımayan sağır dilsiz bir bebek gibi bir seni tanıyan.Uçsuz bucaksız ummanlarda buldum ruhumu seni ararken.

Ama ne ruhumu ne de seni bir daha bulabildim.
Bir daha o anların gelmeyeceğini bile bile hala arıyorum seni.
Bu ne zamana kadar böyle sürüp gidecek hiçbir fikrim yok.
Çünkü hala seviyorum seni...