Ruhum İzmit Gibi Yıkılmış Şehir

Zulümkar geceler beni anlatır,
Ne söyler yıldızlar,dinledin mi hiç?
Her ayın ondördü beni ağlatır,
Feryat,figan ile inledin mi hiç?

Bir kırık cigaram...Yanmaz ateşim,
Duygumla rakseden,elemdir eşim,
Bir gecemi keştir,bir ben mi keşim?
Zehir aşkı cana işledin mi hiç?

Dikenim makbuldur,hoştur gülümden,
Hiç korkmamiştım bu kadar ölümden,
Hafiye cümleler çıkmaz dilimden,
Sarhoş şarkıları söyledin mi hiç?

Ne olur izin ver öleyim biraz,
Bu son görüşümde güleyim biraz,
Hasretin eksi kırk,özlemin ayaz,
Çığ düşen gönlümde haşlandın mı hiç?

Geceler esrardır içime işler,
Sevmek suç diyenler ruhumu fişler,
Ben seni düşlerim,ölüm beni düşler,
Ecelden bu kadar hoşlandın mı hiç?

Ne radyom çalıyor,ne de plağım,
Gül bahçem bataklık,her yanım lağım,
Yine deprem gördü bu gönül dağım,
Zelzele görüpde dağlandın mı hiç?

Senden bir hatıra bana bu şiir,
Tek sana yazıyor bu mecnun şair,
Ruhum İzmit gibi yıkılmış şehir.
Yıkıntın altında olmuşum bir linç,
Üstümden bir parça kaldırdın mı hiç?

(14.08.2002)