Ruhum Firarda! Şiiri - Kemal Eyüboğlu

.../gece berrak,sema duru,ruhum firarda.
soymalıyım ruhumu anadan üryan
yakmalıyım eskiye dair ne varsa
ve tüm yalnızlıklarımı bir bir dikmeliyim
gecenin en mahrem bahçelerine.

.../duyar gibiyim sessizliğinin sesini.
zamanın derin yaralarını taşıyan yalnızlıkların
dokundu dokunacak yalnızlıklarıma...
gece sessiz, gece duru
sema, göz bebeklerin kadar berrak...

yırtmalı mıyım acaba tam göğüs ucundan
gecenin şeffaf tülünü baştan aşağı
ve sokulmalı mıyım usulca kollarına
ya da savurup ruhumun küllerini
salmalı mıyım peşinden tüm benliğimi

bir bir yalnızlıklarını okşuyorum usulca
bedenim emmiş bütün karanlıkları...

gençliğim bedeninde azılı bir mahpus,
ruhum firarda.

Kemal Eyüboğlu