Ruhum Şiiri - Latif Epözdemir 2

RUHUM

Ruhum bir kardelendir kar altında tutsak ve mecalsiz
Ben emrine amade bir neferim
Kundaktaki bebek gibi dünyadan habersiz
Varmayın üstüme düşebilirim, ruhum benden çaresiz.

Ruhum koşar adım dolar bedenime yangın alazından
Yıkılmış evler gibidir gözlerim, ellerim dizlerimde
Tıpkı fırtınadan çıkmış yağmur gibidir ruhum
Alır götürür beni canevine ruhum günün birinde.

Ruhum çeyiz sandığından çıkma bir mendil
Halay başlarında dalgalanır düğün dernek olanda
Ben onun peşinden ağlarım iki gözüm iki çeşme
Ruhum hülyasından vazgeçmez asla ve kat’a.

Bir ateştir ruhum ki, kendi denizini tutuşturur
Koymaz beni darda bilirim, yalnız ve tek başıma
Bu kan deryasında, kimsesiz ve üryan, ama
Gün gelir ruhum, beni sevdam ile buluşturur.

Ruhum kanatları al bir kuştur Şengal ovasında
Kanatları kırık, ürkek bir güvercin gibi mahzun
Tanığıdır orada yaşanmış vahşetin, gün begün
Ruhumda fırtınalar kopar, ama neylesin ki dünya durgun.
17.09.2014