Ruhu Aşk Kokan Sevgili Şiiri - Kasım Kob ...

Şunu söylüyorum ben de sana,
Baharı getir yüreğime,
Ne güzel süsledin şehrimi beyaz duvağınla,
Pul pul düşer kar taneleri,
Birbirlerine dokunmadan,
Bir nimet oldun sen benim şehrime.

İnci gibi süsledin hayallerimi,
Merhamet nağmeleriyle ağlıyor gökyüzü,
Sanki üzüntümü paylaşıyormuş gibi,
Saçlarıma düşen beyazlar gibi yağıyor yağmur.

Giydirdin mavi gökyüzünü,
At bu şehrin üzerine beyaz duvağını,
Yanan ateşin karşısında seni izlerken,
Kaybolacak mı üzüntüm,
Isınacak mı üşüyen yüreğim?

Buzlu yollar yüreğim kadar ıssız,
Yağmıyor yağmur şehrime, yüreğime yağıyor,
Bu kar beni tatmin ediyor,
Bak, yıldızlar bile donuk, parlamıyor.

Damıtılmış şiirler buzu eritir mi,
Kaybolur mu üzüntüm,
Isınır mı üşüyen yüreğim,
Alsam pembe bir silgi,
Üzüntüyü giderecekmiş gibi silebilsem.

Yüklesem güzellikleri anılardan,
Soğuk yüreğim karanlığa şaşar mı,
Yarın bahar doğar mı?

Acı dolu gecelere inat,
Dışarda şiddetli bir fırtına,
Yine deli gibi esiyor rüzgar,
Yüreğimi parçalıyor boğuk sesiyle,
Bu ne sessizlik böyle?

'Seviyorum' demeyi ezberlemiş bir adam,
Sana söylüyorum, buharlaştı artık sözlerin,
Kana kana içemezsin yalan aşkını,
Haberin yok kavuşmalarımızdan.

Hiçbir suç bırakma bana,
Aşkım dediğin o yüreğin bir büyüsü yok mu,
Kızma bülbüle, bırak şarkı söylesin,
O da tıpkı senin gibi yandı vahşice.

Ey, ruhu aşk kokan sevgili,
Kavuşmamızı görmeden gitme sakın,
Kul hakkını çiğnersin o zaman,
Ve senin nefsinde kalır suç,
Daha sonra söylemedi deme.