Ruhsuz Bir Aşk Şiiri - Salih Yasav

Yoktu nicedir tadın
Dedi olmalı kadın
Oldu başladı akın
Güzel gelir aşkın!

Meşguldün aradığımda
Hakikat yok dimağında
İmdi bir bal dudağında
Ertesi zahmet aşkta

Sensin tabi günahsız
El değse de ahsız
Saçmalama tabi arkadaşız
Gönlü açık edendir bahtsız

Varken sensiz bir harem
Sandın benim her köşen
Her gün birini erittim
Adına pişmanlık dedim

Yokluğun fırsattı
Gelmeni beklemedim
Her durakta ayrı eğlendim
Geldiğinde, seninim dedim

Evimin direğisin dedim
Başka direkler edindim
Babamın prensesi iken
İmdi bir cadı kesildim

Sorana erkeğim dedim
Adındır aşk dedim
Seviyorum diyerek
Her kıza sevda verdim

Yoktur kimseye hesabım
Özgür yaşarım, ben kızım
Kimi dilersem, onu alırım
Bir yolum yok, anlatayım

Nasıl olsa uzağım
Paradır tek ihtiyacım
İşim düşerse ararım
Seni seviyorum anacım

Boş saydım okumayı
Sanayiden aldım parçayı
Dediler kaç ayar karı
Dedim görmedin malı

El değmemiş babası bile
Sırrını açtı, erkeğine
Diyor aşığım, gel de gülme
Seven olur, kendi aleminde

Kimsin sen, be yancı
Şahitsin günahıma
Farketmez olman
Ortaksın zinama

Dilersen bulalım birini
Ye, sömür kalbini
Canın sıkılınca dersin
Senle olmaz, ama iyisin

Sonra eşin olsun
Pislik elini tutsun
Melek bildikçe seni
İçindeki sürtük ölsün

Ölür mü bilemem
Anlar mısın bilemem
Hakaret de etmem
Dilinden haz etmem

Bir bebek olsun
Yasak aşkın meyvesi
Masum değil mi annesi?
Üreteni adinin teki

Akıllı değil, ahmaksın
Gece de olsa haramsın
Aşk ocağında eriyecekken
Ecnebi ağuşlara sıçradın

Sehâvet