Ruhlar Huzur Arıyor!

Sevdalar tatsız, tuzsuz; yoksa Ukba sevdası!
Beşeri mutsuz eden; dünyevi sevdalardır.
Aşk-ı mecaziler; çıkardı yoldan nas’ı!
Çokları bilemedi; kalbe yalnız hak yardır.

Her yerde feryat figan; arşa çıkar şekvalar!
Memnun olan yok gibi; çoktan yâre sitem var.
Âşıklar maşukuna; hep “ah”lı mesaj salar,
Millet olmuş divane; şu dünya çoğa dardır!

Bu nasıl bir sevda ki; ruhlara verir elem?
Dillerde beddualar; betlikle dolmuş âlem!
Kahırdan başka bir şey; yazmıyor çokta kalem!
Ruhlardan kaçmış huzur; baki kalan sırf nardır!

Gönül vermek faniye; hem ihanet hem gaftır!
Maşuk bilen sırf Hakkı; bu ithamdan muaftır.
Dünyaya tapanlara; bu sözlerim ithaftır!
Bilin şu arz sadece; sınav için bir dardır.

Her varlık; ”Hay’dan”gelir ve giderler hep; ”Hu’ya”
Asıl hayat bekada; burada yaşar güya!
Dünya tatma yeridir; yoktur izin doymaya!
Doyma yeri ahiret; cennet gerçek diyardır.

Sağduyulu dostlarım; ”huzur yalnız islamda! ”
İslam ise vahiydir; vahiy yalnız kur’an’da.
Kur’an’ı düstur eden; kalmaz elem ve gamda!
O düsturun devamı; bilki hadiste vardır!

Koşun millet acilen; islamdaki huzur’a!
Teslim olun sadece; her mekânda hazır’a!
Edin doğru tevekkül; yalnız gerçek nazıra!
Ona kulluk etmenin; önü sonu sırf kardır!

02.08.2007.İzmir.