Ruhani Varlıklar Şiiri - Ömer Hatipoğlu

Cıvılgan bir kuşun haykırışı bu
Dağlarda otlayan ruhani varlıklar
Gözleri kör gagası açık bekler onlar.
Kanadının kırıklığı geçmişinden kalma ruhani varlıklar.

Kimin ruhunun öncüsü bu kuşlar

Ya da diğer varlıklar
Ötekii olamayanlar.
otlatır boynuzumdan tutup yaşamımı

keskin bakışlı bir uç noktadan, tozu dumana, kızıl bir ölüm gibi.
Ruhumun rotasyonudur bu bastıklarım
yamacın kendisi için bir övünç gibi.
Anlamı gereği dağ, keskin bir ucu, yıllarca dövmüş bünyesinde.

Öte bir sanat olmuş bu.
Madem demiş.
İşte ben o öte sanatın üstüne konumlanan boynuz.

Tek hamlede çırpmaya çıkardılar bedenimi.
Beni benden dağıtan toz taneleri, anlamımı bölüştürmüş.
Ben o cıvılgan kuşun gagasına yapışan senfoni.
Anlam bulmuşum ötesinde
Mutluluğum lanetlemiş beni.
Üstüne de bir beden kazanmışım

Artık iç içe de geçemiyorum bakıştıklarımla
Ağırca adımlar olmuşum yaşamı.
Hadi gel kolonileştir şu kokuşan ruhları.
Ya da yapışan, anlımıza kazınan laneti
Ötesini.

Çünkü yakışmaz sözler bu ormana.
Nüfusu artmayan şu ruhani varlıklar
İşte onlar ve ben.
Burda doğmuşum
Eğlencesine çırpmışlar beni.

-Ömer HATİPOĞLU