Ruh Oyunları Şiiri - Nergiz Garibli

Bir berduşlar sokağındayım,
Herkes kimsesiz, sevgisiz buralarda.
Ben kendimi buluyorum o loş sokaklarda.
Gülüyorum sensizliğe ağlarcasına.
Yaşıyorum, sensizliğe kafa tutarcasına.
Ben çocuk ellerimde umutlarım, mutluluğu arıyorum.
Susmuyor sessiz ninniler gecelerde.
Her adım bir başlangıçken bir adımdır sensiz ölümlere.
Her bastığım toprağa izlerimi bırakıyorum,
Belki bu yollardan geçer varlığımı ararsın diye.
Ve ruhunun ellerini…
Kalmaya tahammülüm yok bu yaban ellerde.
Ya dön sensizliğin izlerini tavaf et benden,
Ya da kal beni ruhun ölümlerine sürükle…