Ruh Hali Şiiri - Mehmet Ali Seyyidoğlu

Sevdiğim şairleri sevmiyorum artık,
Şiirlerini de…
Beslediğim hayvan hiç olmadı bugüne kadar
Ama olsaydı onu da sevmezdim!
Sevdiğim şarkıları,
Şarkıcıları
artık sevmiyorum!

Yüzümdeki kireç beyazlığını
Ve ağzımdaki zehir tadını biliyorum bir tek;
Yüzümü sevmiyorum...

Eski ayakkabılarımı sevmiyorum,
Kot pantolonumu;
Çok severek almıştım oysa ikisini de…

Eski resimlerime bakmayı sevmiyorum;
Bunu yapmak üzüyor beni,
Okuduğum kitapları da sevmiyorum,
Doğduğum evi de,
Çocukluğumu da,
Bayramları da;

Onları hiç sevmedim zaten
Malum beş kuruş mevzusu.

Aklımı sevmiyorum,
Beni zorlamasını da,
Benim adıma sakladığı sırları da…

Anlamlarımı sevmiyorum,
Evimdeki boy aynamı,
Oradaki yansımamı,
Yazdıklarımı,
Evimi,

Oturduğum apartmanı,
Komşularımı,
Hele karşı komşuma illet oluyorum,
Ne selam var, ne sabah
Öldürebilirim her an…
Sokağımı,
Âşık olma duygumu;
Kendimi sevmiyorum:
Bu akşam her şey aynı anlamsızlığa çağırıyor beni….

23 Eylül 2006 / 03:31
İstanbul / Bakırköy