Ruh Felsefesi Şiiri - Filozof Sosyologg

Kafam neden karışık, oturtamıyorum hiç bir şeyi yerine.
Bir kaos var, sanki her düşünce kendi yolunu çizmek istiyor ve ben sadece seyirciyim.

Ben neden böyleyim?

İçsel sorgularım başladı yine, sessiz bir fırtına gibi içimde.
Her sorunun bir cevabı olmalı, ama cevaplar yok, ya da ben göremiyorum.

Kafam neden karışık?
Çünkü her şey aynı anda oluyor, hepsi birbiriyle çarpışıyor,
ve ben o çarpışmanın ortasında duruyorum, eli kolu bağlı, şaşkın.
Oturtamıyorum hiçbir şeyi yerine. Her şey taşınabilir birer bulut gibi,
dokunmaya çalıştıkça dağılıyor, kayboluyor.

Bir kaos var içimde.
Kaosun sesi var, kaosun kokusu, kaosun dokunuşu var.
Ben neden böyleyim?
Belki de olmak, sadece kaosta
var olmak demek.
İçsel sorgularım başladı yine,
ve ben her soruyla biraz daha derine iniyorum,
her cevapsız soruyla biraz daha kendimden uzaklaşıyorum.

Kafam neden karışık?
Belki de bu, ruhun kendi labirentinde kayboluşu,
belki de bu, insan olmanın sessiz çığlığı.
Oturtamıyorum hiç bir şeyi yerine,
çünkü yer, belki de hiçbir zaman sabit değil.

Bir kaos var. Hissediyorum, biliyorum, görüyorum ama dokunamıyorum.
Ben o kaosun içinde kendimi,
kendimden başka kimseye açıklayamadan sürüklüyorum.