Bir ruhsuzluktur almış başını giden
Vitrindeki biblolarda
Ben ruhsuz olan hiçbir şey sevemedim
Sen dahil
Ruh lazım, renk lazım, bir hareket
Düstur sonra bir muhabbet
Ne evin çatısı, ne karşı bahçenin demir kapısı
Yok ruh hiç kalmamış
Tıpkı insanlara benzemiş onlar da
Ne acı
Bir umuttu halbuki kalbimi titreten
Şimdi o umutta da kalmadı ruh
Hadi kalk parka gidelim.
Kayıt Tarihi : 21.5.2012 12:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!