Ruh Bedenden Gidince Şiiri - Teoman Özgün

Yaratılışı noksan kan parçasıydı,pıhtıydı;
Rahimde bir yavruydu; çıkıp süt emer oldu;
Bir çocuk/cağızdı,ergenlik çağına geldi.
Sonra ona,duyduğunu belleyen bir gönül,
Söyleyip konuşan dil,bakıp gören göz verdi
Duyup gördüğünü anlar,ibret alır,
Kötülüklerden kaçar,kaçınır bir hale getirdi.
Derken dümdüz kalktı; bedeni boy attı;
Boynunu kaldırdı,kötülüğe yüz çevirdi,yöneldi;
Heva/hevesini yüklendi; dünyasına çalıştı,zora düştü;
Zevkindeki tatlara atıldı; aklına gelen dileklere kapıldı.
Öyle bir halde musibete uğrayacağını ummaz;
Çekinilecek bir şeye düşeceğinden korkmaz;
Bu sürçmelerle az bir ömür sürer;
Bu fitneler içinde aldanarak ölür gider.
Dünyada bir karşılık elde etmez;
Kendisine farz olan şeyleri yerine getirmez.
O asi çağının geri kalan bir anında,
Zevkine pervasızca dalmışken
Ölüm belasının mihnetleri gelir-çatar;
Ağlayıp inleyerek geceyi gündüz eder;
Uykusuzluktan biter;
Elemlerin pençesine düşer,
Zahmetler çeker;
Ağrılara-sızılara uğrar,
İlletlere,hastalıklara karar.
Yüreğinin başı kardeşinin yanında,
Esirgeciyi babasının katında
Eyvahlar olsun der; göğsünü döver.
Can verirken kendinden geçer;
Öyle bir andır o ki derdi arttıkça artar;
İnledikçe inler; canı bedenden çekilir;
Mihnetlerine mihnetler katılır.
Ölünce dünyadan elini-ayağını çeker;
Kefenine sarılır; her şeye boyun verir,çekilir;
Sonra onu tabutuna korlar; yorulmuş,işi bitmiştir;
Hastalıktan erimiş-gitmiştir.
Oğullar,kardeşler toplanırlar; onu yüklenirler;
Gariplik yurduna,ziyaretçi gelmeyecek yere getirirler
Geçirenler ayrılınca,acısına düşenler dönünce,
Şaşırıp kalınacak soruya cevap vermek,
Sınanmaya hazırlanmak için çukurunda oturturlar.
Belaların en büyüğü de oradadır, o zamandır:
Yanan ateşin coşup kavrayışı,azabın saldırışı.
Ne azabın durması var kişi biraz rahat etsin;
Ne dinlenmesi var eziyet birazcık gitsin;
Ne bir kuvvet var ki onu gidersin;
Ne ölüm var ki insan kurtulsun;
Ne birazcık uyku var ki azabı unuttursun.
Kişi,çeşit-çeşit ölümler içinde,
Zamana yenilenen azaplar içinde yaşar;
Gerçekten de biz,Allaha sığınırız.