Rücu... Şiiri - Servet Alkan

He Canım;
Kerkenezler uçuşuyor
Talamuslarında,
Akbabalar asılı bekler
Ön Loblarında,
Belli;
Yine öldürmüşsün beni
Akşam Vakti
Güneş batarken
İblisin iki boynuzu arasında
Kan damlayan dişinde
Hayalinde,düşünde…

He Canım;
Yine Kifayetsiz kelimelerin
Anlamsızlığında
Düşmüşsün Garip bir derde..
Ateşperest rüyalarda…
Kırk Tilki
Dar alanda dolaşır
Kırkının birbirine
Değmez kuyruğu
Affedersiniz
Ben sizi Kuş sanmıştım…

He Canım;
Çağırdım Ay’ı
Çamlıca tepelerinden
Gelecek bu gece pencerene.
Baksın yüzüne
Güneş Sabah vurunca
Yüreğindeki Cenine
Her gün;
Daha iri,daha apalak
Daha Güçlü,daha topalak
Doğum sancılarıma gebesin bil…

He Canım;
Adam olan öldürür mü Adamı?
Gölge ayaklarının altında
Mecusilere özenme
Mavi bir Yıldız
Eğilir her gece, eğilir
Yusufun düşünde
Mimozalar açmışken
Kar Tenine,
Danış yüreğine,
Çakıl taşlarından kes umudu
Gelsene,
Rücu eyle,hep okursun…
Hemde; hemenden tez
Artık;
Anlamayı,sevmeyi dene…
Kerkenezlerinin de Canı Cehenneme…! ! !