Rübailer Şiiri - Afiq Agdamlı

Ey saqi! Bu dünya fanidir, fani,
Şerab süz, behane getirme dini.
Sen şerab içmeyib,şerlenmesen de,
Bir gün qara torpaq udacaq seni.

Ey saqi şeraba zehri-mar deme,
Deyib de könlümü viran eyleme!
Çün o esl dostdur, derd ortağımdır,
Onsuz qul olardı heyatım qeme.

Ey saqi! Men hara,ibadet hara? !
Şerab süz! Gel son ver bu intizara!
İndi tebietin bahar çağıdır,
Yol verme,qonçeni tikanlar sara!

Ey saqi! Dirilik suyudur şerab,
Yene süz,keyfimi eyleme xarab!
Çaresiz derdleri unutdurandır,
Onsuz ürek etmez derdlerime tab!

Ey saqi! Olsaydı dövletim,varım,
Bil ki,xoş keçerdi menim güzarım!
Deyirsen'Doğruluq ibadetdedir'
Ne fayda qızıldan olsa mezarım? !

Bir mömin yanaşdı yanıma bir gün,
Söyledi'Rebbine secde et her gün'
Sordum ki,'Ne olar secde etmesem? '
Dedi'Cehenneme olarsan sürgün! '

Afiq! Heyat fani,ömür çox qısa,
Üç günlük ömrünü batırma yasa!
Dünyanın halından söyle sene ne?
Derd etme,heyatın döner kabusa!

Ey ecel taxtında oturan insan,
Dünyada ebedi heç ne yoxdu,bil!
Qızıldan sarayın olsa da,inan,
Heç kimse ecelden qurtulan deyil!