Rozalin & Alyar Şiiri - Nimet Öner

Rozalin & Alyar

Rozalin,
Ben Güneş’in kalbinden doğdum,
gözlerimde bin sabahın yanığı var.
Her kıvılcımım bir dua, her ışığım bir yara
Yüzyıllardır aradım seni,
ufukla gece arasındaki çizgide,
adını rüzgar taşıdı bana Alyar.

Alyar,
Ben Ay’ın sükûnetinde büyüdüm,
karanlığın nabzını duydum her gece.
Karanlık sanırlar beni,
oysa ben yalnızca ışığını bekleyen gölgeyim
Senin doğduğun her sabah, ben biraz eksilirim Rozalin.
Sensizliğin bedeliyle doludur benim hilalim.

Rozalin
Alyar,
Gözlerin geceyi susturuyor.
Adın bile bir ezgi gibi dönüyor kainatta.
Güneş tutulduğunda ben seni buldum,
ışığım senin gölgende saklandı.
Belki Tanrı bizi böyle yazdı
birbirini tamamlayan iki yalnızlık gibi.

Alyar
Rozalin,
senin parladığın her yerde ben yanarım.
Senin sıcaklığın benim soğukluğumda yankı bulur.
Birlikte doğamayız, biliyorum
Yine de sensiz bir gece, benliğimi siler.
Birlikte olursak, kainat yanar.
Ne ironidir, aşkımız bile yaratılışı yakar.

Rozalin
Bırak yansın!
Bırak gökyüzü yeniden doğsun küllerimizden.
Benim ellerimde sıcaklığın,
senin dudaklarında sessizliğin olsun.
Eğer yanmaksa aşkın bedeli,
ben ateş olmayı seçiyorum, senin karanlığında.

Alyar
Ve ben senin ateşinde eriyen buz olayım.
Yüzyıllardır sakladığım her dua,
senin bir dokunuşunda çözülüyor.
Kendimi kaybediyorum, bu kayboluş kutsal bir kayboluş bırak kaybolayım
Rozalin,
Seninle yanmak bile var olmaktan daha gerçek.

Rozalin,
Kendine bak Alyar
Bir parça gümüş, bir parça yalnızlık.
Ben seni böyle sevdim.
Yarım kalan bir mucize gibi,
her karanlığında kendi ışığımı buldum.
Belki de aşk budur
birbirinin eksikliğinde tam olabilmek.

Alyar,
Ve belki de kader şudur
birbirine dokunamadan bile kavuşabilmek.
Ben seni her tutulmada hissediyorum,
yıldızların arasındaki o sessizlikte.
Senin adını söyleyen her ışık,
bana yeniden doğ diyor.

Rozalin
Seni her sabah doğarken özlüyorum.
Göklerin üstünde bir sınır var
Orada seni bekliyorum.
Bir gün, tüm yasaklar çözüldüğünde,
güneşin aleviyle ayın sessizliği
tek bir kalpte birleşecek.

Alyar
Ve o gün geldiğinde,
yeryüzü sessizliğe gömülecek.
Çünkü artık hiçbir şey ayrılık bilmeyecek.
Bir tek nefes kalacak evrende
seninle benim kavuştuğumuz o son nefes.

Rozalin
O zaman söz ver Alyar,
bir daha karanlık olma.
Benimle yan, benimle doğ, benimle bat.
Bırak evrenin hikâyesi bizim adımızla yazılsın.
Bir güneşin kızıyla bir ayın oğlunun
sonsuz destanı olsun.

Alyar,
Söz, Rozalin.
Ne zaman gökyüzüne baksan,
bir yıldız göz kırpıyorsa bil ki
benim gözlerimdir sana bakan.
Her geceyi seninle bölüşeceğim,
her sabahın doğuşunu seninle bekleyeceğim.

Birlikte
Biz, ışıkla gölgenin çocuklarıyız.
Yan yana gelemeyiz belki,
Birbirimizde var oluruz daima.
Tutulmalar bizim kavuşmalarımızdır,
ve her tutulmada evren susar.
Çünkü bilir
Rozalin ve Alyar hâlâ birbirine fısıldıyor.

Azra Nimet öner