Rosa Justitia Kosmos Şiirleri - Şair Ros ...

Zaman ilerledikçe
Geride kalıyor mutluluklar
Yıkılıyor saadet dolu haneler
Birbirlerini çılgınca sevenler
Nereye gitmişler?
Kime sorduysam söyleyemediler

Ekvator’un kocamış böcekleri,
Oğulların adandığı Eriha duvarı,
Yakınlarımı uzaklarda,
Uzağımdakileri yakınımda buldum.

Gizlere varan resul,

Kıvam kıvam sıkıntı kabarıyor
Ne yapsanız atamazsınız
İçerideki rahatsızlığı
Kayraklaşmış Saturnus’un ektiği tarlalar
El sürmeden
Deste deste kırılıyor mısırlar.

Eskimiş kavlar içinde güzelim eller
Juliet olsaydı eğer,
Ovardı uyuşan parmaklarını.
Ama o çoktan geçip gitmiş buralardan.
Wilhelm‘in atlıları da yok ki piyasada

SADIK KALE

Sen emektar kale
Yurdunun cangüvenliği uğruna
Kimseden ödül almadan
Binlerce yıl cesaretle ayakta durdun

Fırladı bir ok yaydan
Deldi geçti bayrağımı aman
Terör itleri, yobaz kurtları
Vatanını parçalamışlar
Uyan Sarı Zeybeğim uyan.

Sefil mahalleye serilen halı,
Nisan’ın bostana inen nidası
Bir avuç tuz baldan pahalı.
Çekemez çiftcilerin traktörleri
Talakan’dan mazot tanklarını.

Kapatın, serüven kapılarını,
Marengo kişneyerek geliyor.
Somme’e dünüşmüş Wagram.
Gera Unstrut’a, imdata çağırıyor
Yola çıkmış kolera, verem.

Bütün ormanların rüzgârları
Ve kükreyen dalgların sesleri
Soluğumun fırtınalarıdır.

Tepeleyerek kentlerin canlı çamurlarını
Açılıyorlar coşarak pür adalarına,

Ver elime şu sarhoş şişeyi
Olsun bu gece aşk günahım benim
Soğuk bir kortopu gibi
Vursun alnıma,
Nasıl olsa pay bırakmamışlar bana
Sevgiden yana.