Ronahi III Şiiri - Durdu Mehmet Dalkanat

Ademin yasak meyvesine aydınlık diye koşarken bir zaman diliminde herkes, ben cennette kalmayı yeğledim Ronahi.Yalnızlığımın içinde büyüyen esmer bir inciydi adın.Öyleki…bana cehennemi özletecek kadar…

İbrahimin ateşi yaksın kavursun bizi de Ronahi.
Ne Türk kalalım, ne Kürt, ne Laz olalım ne Çerkez.
Geçmişteki adımızı unuttuk biz Ronahi.
Ne masal dinlemeye vaktimiz kaldı. Ne efsane üretmeye.
Mitoloji bizden uzak dursun Ronahi.
Varsın Gökberk ile göktanın nikahını kıysın gök Tengri.
Asya bize sığmıyor Ronahi.
Kurtuba bize yetmiyor.
Taç mahal bir mirastır sadece.
Kûfe aliden öte gidemiyor Ronahi.
İstanbul bizim gibi lakin adımız sanal da kaldı.
Başkaları bizim adımıza, özengisiz atlar koşturuyor Ronahi..
Bize yeni bir ad bul
ki
Çocuklarımız onu bellesin onunla büyüsün Ronahi.
Venüsün çocukları gibi uzaktan baksınlar dünyaya.
Latin amerika bizi çağırsın.
Afrika bizi doğsun Ronahi.
Avrasya bizi doğursun.
Yar yanımdan yeniden vurulasın Ronahi.
Yar yanımdan yeniden kavurasın.

İstersen öp beni, istersen öldür.
Al beni kucağına.

Haydi tut ellerimden Ronahi.
Yeter bu kadar geciktiğin.
Tarihin namlusunda ihanet mermileri.
Ha patladı, ha patlayacak Ronahi.
Senin ellerin ebabil kuşları kadar ölüm.
Musanın elleri kadar mucize bana.
Gözlerin Ronahi.Gözlerin ne kadar keskin.
Bilirim gözlerinden kayar gider bir kadın.
Gitme Ronahi.Gidersen coğrafya bitecek.
Gidersen ben biteceğim Ronahi.
Gidersen özlem bitecek.
gidersen zulüm gülecek Ronahi..
Kal Ronahi Zekeriyya’nın kesik başı için.
Meryemin dayandığı hurma dalı için kal.
Sen merhametin keskin kılıcı.
Sen sevdanın en öç alıcı.
Sen diye diye seni anlatamayız Ronahi.
kaldır beni İhanete düştüğüm yerden.
Sar beni çıplak kaldığım günden.
Sor beni alnım açık, kendi yüreğinden.

Öp beni Ronahi, istersen öldür.
Al beni kucağına.

Yakarışlarım en önce Allah’a sonra sanadır. Hüzün ki en çok yakışandır bize Ronahi.Geç kalmış olsam ne yazar, erken gelmiş olsam ne fark eder.Sana can veriyorum Ronahi.