Ronahi I Şiiri - Durdu Mehmet Dalkanat

Ademin yasak meyvesine aydınlık diye koşarken bir zaman diliminde herkes, ben cennette kalmayı yeğledim Ronahi.Yalnızlığımın içinde büyüyen esmer bir inciydi adın.Öyleki…bana cehennemi özletecek kadar…

Kardelenler geçerdi gecenin içinden.
Karanlıklar özgürlüğe doğru koşardı.
Ve sen gelirdin aklıma Ronahi.
Yusuf’a zülayha’mıydın zindanında
Yoksa Züleyha’ya Yusuf mu..
Hiç kimse bilemedi Ronahi..
Çölün susamışlığı kadar.
Ben de susamıştım sana.
Dört bir yanım alevler içinde ateş.
Ateşe ateşle karşılık verecek
Bir sen kalmıştın Ronahi.

Yalnızlığım sana emanet
S/al beni yarınlarına.

Tarihin bile yalanlarına sakladılar bizi Ronahi.
Güvercinleri hep gözlerinden vurdular.
Elifsiz kalmasaydı alfabemiz.
Kifayetsiz olmayacaktı sözlerimiz.
Ben hep seni anlattım Ronahi.
Ben hep seni çağırdım.
Ben hep seni söyledim.
Ben hep seni özledim Ronahi.
Bu gün tutamıyorsam ellerinden.
Yüreğimin yangınlarında kalıyorsam.
Ve aldanmışlığın en derin dehlizlerinde çırpınıyorsa tüm halklar.
Ne kadar yansak azdır Ronahi.

Bırakma beni ıssızlığında çaresizliğin.
Al beni yüreğine.

Yanıyoruz da ne zamana kadar.
Kaç mevsim daha sürecek bu kanmışlık.
Kaç bahara daha taşınacak bu umut türküleri.
Hani bize verilmiş sözlerin vardı Ronahi.
Hani kimseye aldanmayacaktık.
Hangi eğri çizgilere takılıp da kaldık.
Hangi yanılgıların içinden çıkamadık.
Ahdimizde sadıktık.bal rengi bir masumiyete
Esir mi alındık.
Bu sevdayla ölünmez.
Bu sevdayla ayağa kalkılır Ronahi.

Bırakma beni ıssızlığında çaresizliğin.
Al beni yüreğine.

Yakarışlarım en önce Allah’a sonra sanadır. Hüzün ki en çok yakışandır bize Ronahi.Geç kalmış olsam ne yazar, erken gelmiş olsam ne fark eder.Sana can veriyorum Ronahi.