Rojgar Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Rojgar

Yüzünü gördüğü günden beri içerlenmiş avare gezer ,
Akşama ulaşınca ben gibi, başını koyar bu yolda güneş
Gençliğime nur katar o mahın cilvesi gözlerine vurmuş ,
Şam’ın yolunda gider döner her daim pervane gibi güneş .
*
Gece bile bize acıdı cananın gelmesini istedi ,
Yani ey geceyi sevenler, müjde olsun yolda geliyor güneş .
Eğer maksat in yarsa işe sarılman gerek her daim ,
Bir kapının tavafı için yüksekten alçağa vurulur güneş .
*
Gece şarap badesini sakinin elinden almış olması gerek ,
Ondan bu sabah maşrıktan çıkar mest olmuş divana güneş .
Belli ki güneşin mecnun oluşu bir Leyla’nın yanağındandır ,
Şam’a ulaşmış sahraya düşmüş dağlarda divana güneş .
*
Çok şükür bu gece mahım söz verdi gelecek haneme ,
Kapımı açmasam bile gelir damımda düşer güneş .
Aşka düşen ateş, kıyamete kadar hep olur ,
Yüz bin mesih kar etmez, dermansız derttir güneş .
*
Gece ve gündüz toprağın altını üstünü getirdim ,
Görmedim gördüğümün tersine cilveni saklayan, canıma can katan güneş .
Ruhunu feda et bak bakalım kimler çevganından bahseder ,
Şiwan’ın aşkına çevgan olmuş aha bu meydanlarda güneş …
Şiwan ali yilmazdağ