Rögar Şiiri - Serkan Sinan

Karanlık tonlu dalgacı tayfın ayıplı malıydı,

yedi delikli bizim mösyö rögar

kafası bir dünya türbülans haritası,

yuvarlağının çok oturmasıyla ünlüydü

Doğma büyüme akşamcılık sever

buraları eskiden yangın merdiveni diye

başlardı sözü başı

Adli tıp kılıklı sentetik gölgenin azizliğine uğradı günün birinde

kızıla boyanmış lüle başlı , suratı çil horozun şarkısıyla kalktı,

uzak yollara

13.15 vapuruyla daldı, ilkin Çınarcık çukuruna

deliklerine kadar migrene battı üstü başı

temize çekilmiş bir çamaşır giydi,

sonra son ütücü den

düştü ahir çemberi çiğnek topuklu ten sevicilerin peşine

severek evlenelim hayalleriyle cönk etti

Arnavut belası bacaktan tavanlarla

üç kuruşluk operada bile Brecht bu kadar şiirsel olamadı

derdi içinden geçen sönük izmaritlere

Yedi deliğinden yedi renk yedi kere geçmeden uykuya asılamazdı

seviyesiz bir kurbağada değildi ki

öpülünce kapağı, Zümrüdü Ankadan taç olsun

şöyle bir tur atsa suratında aşık bile edebilirdi,

bizim şırıngalı çirkin bacaklı bacaksızı

beraber olsalar, ego cambazı asparagasları

patentli duvar yazısı tadında olurdu, resmi gazete kanunsuzlar sütununda

algısı bozuldu aniden evrim seviciliği içinde maymunlar kapağına dayanınca

ürktü bu düşüncesinden

sarktı tencereden aşağı binlerce çilli gördü bir karış bataklığında

kenarında yankılandı dip ses, bulandı yeniden kanalizasyona

Vidanjör aşkına saklandı dehliz boylu yatağına
çekti üzerine entubesine kadar bir Kızılderili atasözü

Rüyalandı organik lağım Pazar tezgahları
Brandalar kenar mahalle dilberlerine gerildi
Ters ütopyalar sarıldı banka bilanço pasif haykırışlarına
Bulutlar döküldü musluklardan rengi insan
Bulutlara bulandı sular rengi kan