Rögar Kapağı Şiiri - Eren Külüğ

Rögar kapağı gibi hissediyorum şu sıralar
Akla gelmeyen ‘gereksiz’ bir metal parçası
Yokluğunda bile bir süre hissedilmeyen
Fark edilince de suçlanan bir insan paçavrası

Rögar kapağı gibiyim, üzerine atık su damgası vurulmuş
Toplum tarafından dışlanan her türlü haşereye yuva olmuş
Boş zamanlarında yağmur sularını içine atan
Biriken suların her damlasında şarıl şarıl ağlayan bir ben

Soruyorum neden
Yaptığım fedakarlıklar anlaşılmaz
Neden kimse sevmez değer vermez
Bir rögar kapağı gibiyim dostlar, biri çalınca veya
Biri tarafından
‘alınınca’ değerli olan bir mal gibiyim

Alınması güç bir yapıya sahip olmak isterdim
Ne de olsa gözlerden ırak, gönüllerden uzağım
Kimse farketmiyor bile alınınca, bir süre geçiyor
Sonra anlaşılıyor ki alınmışım, neler yaşamışım

Suç yine biniyor rögar kapağına, aman efendim
Nereye kayboldu bu kapak, düşünmez misiniz
Çocuklar kapak olmadan ne yapacak
Veyahut üstünde durarak tuttuğum o pis koku
Yokluğumda her yeri sarıp sarmalayacak!