Canıma tak etti şehirlerin kalabalığı;
Rahat bir adıma hasret ayaklarım,
Nerede Robinson'un ıssız adacığı...
Bir yudum nefes dağlara kaldı,
Yok solunacak bir temiz hava kabarcığı...
Ne sular yeterince berrak,
Ne de gök yeterince mavi...
Ey kalabalık şehir! ... artık bırak,
Kalsın geriye, biraz yeşil,biraz çimen
Hışmından kurtularak...
İçten dostluklara hasretim kalabalıklarında,
Yalnızlık, bir güftesiz beste elimin altında,
Kırık teline dokundukça,sonsuz çığlıklarında,
Duyarım sesimin bana dönen yankısını,
Beton sokaklarının ruhsuz sığlıklarında...
İnsanlık çoktan tarihe karışmış,
Yüksek apartmanların havalı odalarında,
Karşı komşuyla hiç tanışmamış,
Yalnızlık deryasında aileler...
Çocuklar teknolojiye köle,
Komşu çocuğundan bihaber...
Nerede sokakta oynanan oyunlar,
Oyunla gelen dostluklar,
Güzellik dolu ilişkiler...
Ya evinin yalnızlığında,
Sessizce ölüveren yaşlı adamı,
Naaşı kokmaya başladığında
Polise haber veren insanlık...
İşte dostlar şehir yaşamı,
Neresinden tutsanız
Elinizde bir tarafı...
Kayıt Tarihi : 21.7.2006 18:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlık çoktan tarihe karışmış,
Yüksek apartmanların havalı odalarında,
Karşı komşuyla hiç tanışmamış,
Yalnızlık deryasında aileler...
Çocuklar teknolojiye köle,
Komşu çocuğundan bihaber...
Çok güzeldi dostum. Bence toplumun en derin yaralarından birini işlemişsin şiirinde. Kutluyorum..
Mürsel Adıgüzel
sehir yasamini cok güzel net bir sekilde yorumlamissiniz Selami bey
dizeleriniz yorgun bezgin bir halde isyanlarin dorugunda.yürekten tebrikler olsun.sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (18)