Rizeli Şairlerle Dertleşme

Herkes anlatır durur
Yürek yaralarını.
Kim nereden bulacak
Hakça aralarını?

Şairler, zorlamayın
Güzelim dilinizi.
Ağlayanlar neylesin
Islak mendilinizi! ...

Çarıklar ayakları
Sıkardı kazak gibi...
Evden sıkboğaz koca
Çıkardı kazak gibi! ...

Vay beni, vaylar beni!
Kandırmaz çaylar beni.
Kime bir öğüt versem
Hoş görmez, paylar beni! ...

Bu benimki ne cür'et;
Aranıza dalayım...
Her dalda aramayın,
Belki ha bu dalayım! ...

Gür çeşmenin tası var,
Her güzelin hası var.
İçin için sevmenin
Pek zor kavuşması var...

Kara sevda olanın
Belki kara yası var,
Gözler ki bulut gibi,
Dinmez ağlaması var...

Sor, hemdert gönüllere,
Ne de çok yarası var?
Şirpençe çıbanını
Tırnakla yarası var! ...

Uzat bir dal, varayım;
Tut beni, al, varayım...
Varayım, yalvarayım!
Tek sonsuz rahim sensin,
Ben kime yalvarayım?

Ben ki yüzü karayım,
Elbet gözü karayım;
Yaşla kanı karayım! ...
Yalvarıp yakarayım:
Habibine ümmet kıl,
Ağlayıp yalvarayım? !