Rıza Korkmaz Şiirleri - Şair Rıza Korkmaz

İğneli fıçılarda ufka doğru dörtnala
Alev kusan ejderin ağzında gidiyoruz
Mevsimleri küstürüp aysız, haftasız yıla
En mükemmel ölçü bu ölçüsüzlük diyoruz

Çıkılmaz sokaklara inatla yolculuk bu

ÇOCUK OLMAK İSTİYORUM.
Bir küçük Anadolu köyünde
Toz, toprak içinde,
Dertle, yükle yoğrulmuş Anam
Beni doğurmuş.
Beni de ortak etmiş

Kaşların çatılmış, bir derdin mi var?
Bana mı kırıldın, bir söz mü duydun?
Yoluma örmüşsün aşılmaz duvar
Nelere inandın, kimlere uydun?

Bir damla gözyaşın yeter boğmaya

Bil ki damarımda akanda sensin
Soframdaki suyum ekmeğimde sen
Hayal dünyamdaki gerçek bedensin
Çizim masamdaki mükemmel desen

Gülde kokladığım düşte gördüğüm

Beynimin hücrelerinde boğdum
Fikrimin evlatlarını
Çizdiğim yeni gün tabloları
Aslında gün batımıymış
Yedi dağın ardında
Yedi gün batımı sonra sandığım

Sanki benim mesulü ağlayan şafakların
Ben kazımışım sanki umudu yüreklerden
Avukatı olmuşta kan içen kaltakların
Keramet dilemişim lanetli eteklerden.

İşlenmiş işlenmemiş her günahta ben varım.

Ben kendimle kavgamı kazanma sevdasında
Etmediğim eziyet bırakmadım kendime
Hep kaybeden yanımla çilingir sofrasında
Efkar içtim durmadan dert ekledim derdime

Hayal kuran tarafım horlandı öbür yandan

Sorgulandım kafamdaki zindanda
Hüküm giydim işlenmemiş suç için
Doğruların kan içtiği zamanda
Yürek yaktım, beyin deldim ne için?

Katledildi gönül turnam av diye

Saman kokan tarlaların tadını sen bilmezsin
Yufkaya bulgur aşı katık olmamış sana
Derin yanmamış senin arpa samanlarıyla
Hissetmen zor küçüğüm toprak yakın insana

Uzun hava içlidir, anlatması zor mu zor

Her yolun sonunda varılan ölüm
Hem de bir tadımlık kısacık ömür
Bunca şamataya değmez be gülüm
Bin yıl yaşansa da gene ölünür

Mezar ki bir durak, hesap molası