Riyasız Ve Ziyansız Şiiri - Cafer Bayar

Puslu aynalarda gördüydüm seni;
Şüphelerde yitik gözyaşlarını,
Kırık kadehlerden bile umut dilenen.
Sorularının yanıtsız kaldığı mevsimdi;
Her ahının “ya Hu! ” çektiği,
Sabır hazinenin tükendiği fasıldı.
Belirsiz bir noktada donmuştu gözlerin;
Ağu kadar asi ve zümrüt kadar cansız.
Ölesiye bitkindi boşlukta
Pembe hayalleri gezinen ellerin...
Andolsun yıktığın değerlere,
Düştüğün kederlere,
Ve bel bağladığın keşkelere!
Sen böyle güzelsin;
Riyasız ve ziyansız.