Rivayet
Ben yüreğimin kuytusunda, ismini saklarken,
Kalem gözlerini ihbar etti şiire.
Şiir mavi sesiyle bağırdı gecenin kuyusuna
Aşk dedi, sevda dedi.
Midas’ı ele veren de, kuyu değilmiydi?
Şimdi çocukların ilk sözcüğü sen!
Martıların çığlığı sen!
Rüzgar kokunu gezdiriyor aşk kokusu diye,
Olmadığın her yer cehennem cehennem.
Görmüyor musun, nasıl kül oluyorum ben?
Özlemin her anı yeni bir kıyamet
Ve sen diyorsun ki, "sabret" !
Sabrın kalesi düştü tasından taştı sabır
Dar ağacına çekildi, çarmıha gerildi sabır
Ve artık dalından söküldü sükunet.
Şimdi bozulsun kaderin sarmalında hüküm süren kehanet,
Yazı silinsin dağ dağa kavuşur diye yazılsın,
Yeni rivayet...
Nimet öner
Nimet Öner
Kayıt Tarihi : 26.5.2020 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Fakat buluşuyorlar kimseye belli etmeden.
Zirvelerden enginlere süzülen karlar, derelerde aşk şarkıları ile çağlıyorlar.
Bu da bir rivayet...
Kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (1)