Rintlerin Ütopyası ya da Dystopyası

-Daha ne olsun rintlerin ütopyasında?-

hiçliğin doruğunda kuyular kazmış meczuplar.
boşluğun kıyısında gölgeleri dem’lenmiş ya.

kimseler duymasın çığ’lıklarını,
kendi çığ(lı)ının altında kalsın/lar.
akıl mı?
çığ’ır açadursun.

çığırdım çilingir soframa,
çaylak softa yüreğimi…
dedim,
badema,
bir dem,
demde dem de.
h’için h’içim ya,
h’iç iç’e,

demlenmeli rindane…

bak,
kırıldı aynasızlığın.

paramparça yansımalarla,
sahi renklerin yanılsamasıyla içtiğimiz neydi?

doldur,
doldur,
içinde ne kadar boşluk var ise
yalnızca boşluk ile doldur,
vazgeçilmezlik kadehini…

çığır, içindeki sükûtun çığlığı ile
vazgeçemediğin ne varsa,
hiç’liğin doruğunda kazılası kuyunda…

gelsin,
görsün,
çilingir sofrasının sinesini…

h’içindeki h’içini büyütsün…