Rindane Şiiri - Taş İskele

Dolduracak boşluğum yoktu,
Hayata bakan pencerem pervaz'sız
Yüreğime çektiği pike ile,
Onca kalabalığıma bir kuş konmuştu perva'sız.

Ben ıssız ada,
O Robinson'suz Cuma...

Şakıdı
Kendi kalabalığındaki
Dünyasını didik didik etti,
İndik çocukluğumuza çıkamadık bir daha iyi ki,
İster imisin çocukluğumu demedi,
Alı koydum, zulaladım coşkumu...

İyelik eki ile kirlenmemiş yalınlığımız,
İkiye bölündükçe bir olan yalnızlığımız.

Yoksundum,
Nice biriktirdiğim hikayelerden uzak, kendi hikayemden...

Yoksulsuluydum coşkunun
Yüreğim taş kesilmişti.

Gözü karam hoş geldin yalnızlığıma dedim,
Şu gezen insanlardan her biri bir alem,
Alemini hoş buldum gözü karam dedim.
Yüreğinin bir yanı defin edilmişler,
Diğer yanı define...

Kendini azat etmişti, kendi kafesinden,
Nefesinden tebessümlü ve hüzünlü notaları didikledi yüreğine..
Makamı hüzzamdı.
Uzun ince bir yolu, yoluma dizdi.
Yürümesini bilmezdim.
Öpmesini de bir bebeği boynundan.

Olsun,
Senin beklediğin rintlerden biri say beni dedi.
Estağfirullah diyerek ekledi.
İnsanlığından soyunmuş,
Ya da
İnsanlığını sıkı sıkı giyinmiş rintler..
Herkes sarhoş,
umrunda değil kimse kimsenin.
Kendi sarhoşluğu ile sevişiyor,
Kim hu ile,
Kimi ahu ile
Kimi puhu ile..

Dolmuş kadehler,
Orkestrası çigan,
Ahu figan,
Boynunda urgan,
Herkes yegan,

Kime ne?

Yüreğinin sarhoşu olduğum,
Rindane titrek yürekli kuş...
Sen ne güzelsin?

Soluklan bende,
Ben de soluklanayım sende...
Sonra uç,
Kanadın kırılmasın duam ile....

Birlikteliğimizde,
Boş bir gemi yaklaşacak iskeleye,
İnsanlar anlam yükleyecek,
En çok da zikirleri olan fikirlerini...

Ne seni,
-Uçup gideceksin-
Ne de beni,
-Yüksünecekler-
Yükleyemeyecekler
Hiç bir manası olmayan o gemiye.

Uç git,
Kendine var,
Bir mana verdinse soluklanışına,
Rindane,
Yüreğinde sakla beni...

Bilirsin ben körüm,
Lalım,
Sağırım,
Yerimde ağırım...

Yerim belli,
Yüreğimdeki ağrım...