Rintler Akşamında Şiiri - Kevser Kılınç

Ve sonra göklerden başıma indi bir alev,
Şakaklarım yanıyor,yaktı bağrımı ateş;
Yıldırımlar hep bana doğru, hep benim hedef:
Şimşekler çakıyor beynimde, şimşekler ne kalleş!

Yer inliyor, diyor: '' Ne zaman farkedeceksin? ''
Geçtiğin mezarlara birgün gireceksin sende,
Dedim: '' Ben ölmem, ölemem, hem yok kimseye kinim''
Dünyaya sığamıyorum, nasıl sığarım iki metre yere!

Öyle ki asude başım, sokulur mu kirli toprağa,
Bir zaman yazar mı başımda '' ruhuna el fatiha ''
Yokluk sardı her yanımı, ben keşsem varlık mey;
Boşluklar gelir üstüme, hani feza? Hey gidi hey!

Rintler akşamında bir gölge olarak kalsam,
Dumanlı silleler yıldıramaz ki beni, deli usum;
Circis değilim ben, yok sabredecek metanetim
Şeyda olmuşsam bilesin, sebebinle sebepsizim...