Rıhtımın Ucu Şiiri - Kasım Kobakçı

Buluşmamışlar şu rıhtımın ucunda, kimsesizler...
Sunmamışlar kalplerinin gizli ateşini, solgunlar...
*
Katılmamışlar bu şölenin coşkusuna, ayrıksılar...
Paylaşmamışlar içlerindeki zengin ezgiyi, suskunlar...
*
Geçmemişler bu köprünün beri yanına, sürgünler...
Uzatmamışlar birbirlerine umudun dalını, çaresizler...
*
Toplanmamışlar kentin meydan yerinde, münzeviler...
Fısıldamamışlar ruhlarının en derin sözünü, dilsizler..
*
Bakmamışlar aynı pencerenin buğusuna, yabancılar...
Silmemişler yüreklerinin birikmiş tozunu, donuklar...
*
Yürümemişler hayat patikasında el ele, kopuklar...
Göstermemişler geleceğe hayallerini, rüyasızlar...
*
Isınmamışlar bir kamp ateşinin alevinde, üşüyenler...
Devretmemişler nesillerin kutsal öyküsünü, köksüzler...
*
Okumamışlar kader kitabının aynı sayfasını, ayrılar...
Bırakmamışlar satır aralarına bir işaret, izsizler...
*
Söylememişler asırlık türkünün nakaratını, biganeler...
Katmamışlar nefeslerinin sıcaklığını, hissizler...
*
Yanaşmamışlar denizin dingin kıyısına, sürüklenenler...
Çözmemişler ruhlarının düğümlü ipini, tutsaklar...