Rıhtımın Gülleri Şiiri - Sedefnur Oya

Hepimizin bir gemisi varmış.
İster bilinmeyen rotaların ister kimliksiz yolcuların mekanı olsun.
Adını bilemediğimiz limanlara demirli olsa da gemilerimiz,
Uçsuz bucaksız denizlerde bir rıhtıma çıkacağız belki de bir gün.
Ellerimizde en sevdiğimiz çiçekleri olacak gökyüzümüzün.
Sen de hanımeli ben diyeyim menekşe adıydı mevsimimizin.
Mesela rıhtımların koyu maviliklerinde parlayan gözlerimizde yıldızlar açacak.
Bu dünyada görmeyi hayal bile edemeyeceğimiz bahçelerdeki salıncaklarda sallanıyor olacağız.
Gülücüklerimiz ve kalplerimiz kadar temiz olacak her şey...
Ama başarmamız gerekecek, anlıyor musun?
Çünkü gemilerimiz dalgalarla mücadele edecek rıhtımlara ulaşmak için.
Gemilerimizin pencerelerinden sarkacak çocukluğumuz, gençliğimiz ve adını koyamadığımız dönemlerimiz.
Güvertede ağlaşacak anlatabildiklerimizle anlatamadıklarımız, birbirlerine sarılıp.
Mor mavi sümbüller, sarı papatyalar girecek bazen de aramıza.
Kendimizle, anlayamadığımız taraflarımızla kavga edeceğiz gemimizin boş odalarında.
Dolduramadığımız boşluklar kadar derin olacak sessizliği gemilerimizin
Ya da kocaman uğultularla süpürülecek güvertelerimiz çalı süpürgeleriyle.
Bir tarafından su alınca mı ineceğiz peki o sakladığımız raflarına ömrümüzün?
Bir kıyıya varmadan göremeyecek miyiz yollarını hülyalı gölgelerimizin.
Takılsak bile düşmemeyi öğretirken hayat.
Su alsak da batmamayı öğreneceğiz elbet.
Rıhtımın gülleri gibi açacağız denizin lacivertten siyaha döndüğü günlerde yoksa boğulacağız.
Gerekirse simsiyah yollara saçılmış inciler gibi ,
Tacı olacağız deniz kızlarının.