Rıhtım Geceleri Şiiri - Gülümhan Tunger

Rıhtım gecelerini bilir misin sevecen?
Hani martıların gün doğumlarını beklemeye gittiği,
Sessizliği sadece hoyrat dalgaların ve,
Cırcır böceklerinin bozduğu umarsız geceleri...
Balıkçı teknelerinin yan yana ama birbirinden habersiz,
Bir gelin edasıyla suda süzüldüğü,
Kayalıkların bile tüm kalpsizliğiyle,
SEN diye haykırdığı geceleri...
Yıldızların aydan çaldığı kadarıyla,
Geceye ışık katmaya çalıştığı,
Bir kaç palmiye ağacının,
Beton zemine vurmuş acı gölgesinin,
Üzerinden geçen,
Şeytani bir bakış atan kedilerin,
Cirit attığı o hoyrat geceleri...
İşte sevecen!
Rıhtım gecelerinde ben,
Denizin kokusunu,teninin kokusundan ayırıp,
İçime çekiyorum...
Dalgalar içime akan gözyaşlarımı saklıyor.
Derinden derine,karanlık, ruhumu öylesine parçalıyor ki...
Benliğim kanıyor...
Göz yaşlarımla değil,
İçim yana yana kan ağlıyorum...
Belli belirsiz karanlıklarda seni düşünüyorum....
Sanki engin denizlerin ardında saklanan sen değilmişsinde,
Bir gün, hatta şimdi bu an gelmeni umuyorum...
Ama ne acıdır ki,
Rıhtım geceleri sensiz....
Dünyam sensiz...
Ben sensiz...