Rıdvan Döner Şiirleri - Şair Rıdvan Döner

1/
Kimi zaman bir şarkı sözünde anladılar birbirlerini.
Kimi zamanda bir şiir dizesini veya bir roman okurken, bir mahzun bakış , bir tebessümle.
Lakin hiç anlayamadılar birbirlerini ten tene iken.
Hep kendi bencil dünyalarına çekildiler,
yitirdiler birbirlerini kendi karanlık arzularında,

O an bir şiir gibi
O an bir ibadet gibi
Yüreğimin karanlık dehlizlerinde ışık oldu,
Gözlerinin deryasında kayboldum o an.
Ömrümün bahar kokulu cenneti
Gönlümün gök kuşağı rengi

Kapattım gözlerimi daldım hayale.
Uzun uzadıya bir ova yemyeşil otlar ve rengarenk kır çiçekleri ile dolu bir yer ,cıvıl cıvıl kuş sesleriyle melodisini kaybetmiş insan yüreğine umut salgılayan bir doğa şaheserinde açtım gözlerimi.
Sanki tahayyüllerimize çocukken masallardan işlenmiş bir tabiat harikası.
Ve sen kadın ,sen de oradaydın kokundan bildim.
Bembeyaz bir fistan vardı üzerinde tül çiçek işlemeli.
Saçların esen rüzgarın yönüne doğru teltel uçuşup duruyordu.

Bak kış geldi çattı
Cebimde tam beş yıl bozukluk
Yok yere değildi bu yalnızlık.
Sahi Aşk dedikleri insanın ruhunu kemiren, leş ile beslenen yırtıcı bir hayvan mıdır ?
Peki öyle ise,
Rüzgarın al yanaklardan süzülüp saçları arasında tel tel dolaşması

Zülüflerini yıldızlar tarar laciverdi sularda.
Ay ışığında yıkanmış kirpikleri.
Yüzünün derin hatlarında saklı hüznü, her kıvrımında ayrı bir ritüel.
Gecenin gizinde dolaşır,
Her adımda yalnızlığı yudumlar.
Sermest tebessümler dağıtır sokak lambalarının altında iç çeken yoksul sızılara.

Yastığa gitmeli her gece dertsiz baş
Ne kırgın olmalı biten güne
Ne de ürkmeli yarından.
Gamsızda olmamalı vicdan
Solana, gidene ,sevene ve ölene.
Biriktirmeli bir bir acıyı, kederi;