Sen,
Say ki hiç sevmedim
Gözlerim gözlerine değmedi hiç.
Gamzelerin de kaybolmadım uzun uzadıya.
Çıplak yalanlara gece inansın,
Şafaklarda yiğitler familyası ile dirilirim ben.
Her soluğumda kederimdir yokluğun
Her nefes dağ yalnızlığı bir özlemin sancısı.
Yokluğunun tam merkezindeyim.
Ey kutsal duyguların timsali,
Yüzümüzün astarı yok ne diyeyim.
Yol sen de , yoldaş sensin.
Sol göğsünün uçsuz bucaksız yeşil ovasında
Gözlerim mağrur yüksekte
Kıyısında meşe ağaçları
Sonrası biencam bilinmezlik
Ellerin yüreğimde
Bir dal,
Dört bahar soludum
Dört duvar dam altında.
Yirmi sekiz bahar gördüm
Yorgunluğu göz altında gökyüzü.
Çok insan gördüm
nicesi Ömrü taht üstünde.
Gizemli bir şiir gülüşün tatlı ve serin
Umut salgılıyor insanın ta içine
Bilmiyorum
ama huzur doluyorum
O Eylem bakışların ki
bir tufan bir kasırga yıkılmış harabe şehirlerimden ardakalan
Dîsa bûm êşekî bê derman ketim di dilê te.
Dilê ku bi kul û birîn.
Ax dayîka min Amed.
Dergûşa min bû Lîce.
Welidîm, zarok bûm, ciwan bûm ketim karwana canmerd an.
Veneqetiyan hundirê dilê te dîsa,
Her cemrede sen vardın
Erik ağaçları çiçek açmış bekliyordu
Dişi kırlangıçlar yuvalarını çoktan bitirmişti
Bahar geliyordu sesinden belliydi
Önce sokakları kömür kokusu terketti
Sonra sen geldin
1/ Sahipsiz mi bu tükenmez yalnizlik
Kimin bu hazan hasretlikler ?
Benim degilse eğer neden içim titriyor her daim ?
Senin degilse eğer ne işi var imgelemdeki tasviri güzelliğin ?
Gel Gulstêrk bir ilkbahar sabahında al hüznünü.
Taşınmaz ki tebessümlerindeki yükün.
O kadar karmaşık ki insan
Hazan mevsiminde bahar şiirleri yazar.
Ve o kadar umutludur ki
Eylül de baharı düşler
Birde oturur şiir yazar
Yalancı baharlara aldanır
Kimliksiz isimsiz ve ülkesiz çocuklarıdır Mezopotamyının
Acıyla kavrulmuş yürekleri
Gözyaşları avuntudur sızıdan kalan
Mutluluk ?
Hiç çalmamıştır kaplarını
Adını anmayalı da çokta olmuştur hani.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!