Nefes alıyorum,
Yaşamak denirse adına.
Acımasız hayatın
Dişlerinin kovuğuna sıkışmış gençliğim.
Rezil bir aşkın
Leş kargaları gibi bu kent.
Beni taşımıyor artık.
Martı sürüsü telaşında çocuklar…
Uçurtmalar yıldızlardan kaçardı bu kentte.
Düşler bir avuca sığar,
Umutlar bu kentin yabancısı
Aşklar ise bir bir kaçıyordu
Bu yorgun, bu rezil kentten.
Kayıt Tarihi : 17.2.2007 13:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!