Rezil Gönlüm Uslanmaz Şiiri - Veysel Şimşek

Dost diyerek dost yoluna ölürüm,
Halim sormaz dostum yalnız kalırım,
Ne çektiğimi ancaki ben bilirim,
Ne yapsamda rezil gönlüm uslanmaz.

Herkesi ben kendim gibi dot sandım,
Dost görünen sahte dosta aldandım,
En sonunda Dostum için ben yandım,
Ne yapsamda rezil gönlüm uslanmaz.

Hep çile geçirdim hayat kursumu,
Yenemedim nefse olan hırsımı,
Dostlar ters dönerek verdi dersimi,
Ne yapsamda rezil gönlüm uslanmaz.

Bir damarda bin damarımı korurum,
Eşe dosta yan bakanı vururum,
Dostlar beni hiçe sayar görürüm,
Ne yapsamda rezil gönlüm uslanmaz.

Hele bak şu bana akıl verene,
Dostsuz insan hayata nasıl direne,
Yaranamam eşe dosta yârene,
Ne yapsamda rezil gönlüm uslanmaz.

Ömür bitti geldim kırk üç yaşına,
Yenik düştüm hain dostun taşına,
Kaldın Veysel yine sen tek başına,
Ne yapsamda rezil gönlüm uslanmaz.

Tel:05379590555