Reyhanlı'nın Kurşuni Akşamları

Sanki bana birşey söyleyeceksin
Ey olmayan kadın
Buradasın biliyorum
Hissediyorum
Seni görmesem de birşeyler söyleyeceksin

Hayallerimde seni sordum
Uzandım bir doğuya bir batıya
Koşamayan her at vuruldu
Ötemeyen her keklik kesildi
İnsanların arasında karıncalar ezildi
Parlamayan her ışık söndü yokluğunda
Öldüm her sana benzer birini bulduğumda
Kalbim hızla çarptı
Her bir kiz çocuğu koştugunda
Sana şiir yazdım her boşluğumda

Hiçlik zamanıdır bu zaman
Yalnızlık diyarıdır bu mekan
Bak kalbime
Senin kanındır bu akan ..
Olmayan kadın ,ey sevgili
Ararken seni
Vardığım hüsran menzili
Söylerken seni abarttım tenzihi
Benim kalbim kalplerin en bezgini ...

Kalp kalbe karşı derler
Sende bir sekr halinde
Boşlukta süzülürken
Dünyada tutunacak tek dal diye
Tek dünyevi bağ diye tutundun mu bana
Buldun mu kendini ,
Gel bana
Kaybettim ben kendimi

anne karnında buldu beni bu kader
Aralarda kalmakmış yazgımmış keder
Gel artık sevgili yeter bu kadar
ayrılık gayrı nefse zarar
Belkısın tahtında bile ellerim seni arar
Ne yapsam boş ,Allah'ındır karar