Hani ihanet edenin sırrını çözmek ister ya insan.
Hani böyle amansız bir hastalığın pençesinde gibi
Çırpınır durur deva bulmak için.
Hani öğrense ne olacak gönül ihanete uğradığını?
Böyle bir karmaşadır işte ihanet, aşkın içinde yaşanan.
Avuçlarına sersem sevgimi
Yollarına döksem gözlerimi
Uzaklara gidebilsem
Seni unutabilsem seni.....
İhanetlerini gömsem
Tanıdık değil bu hüzün
Benzemiyor yüzü diğer hüzünlere
Ne ölüme,ne ağlamaya,ne de hasrete
Yollara atıyorum kendimi
Hissetmemek için acılarımı
İnsanlarla konuşuyor
unutmak istiyorum seni
ismini,çektirdiklerini...
hiç yaşanmamış olsa keşke senli zamanlar
şimdi koymazdı belki sensiz yaşananlar
acıtmazdı belki bu kadar canımı
Yüreğimin en güzel yerini zalimin birine vermişim haberim olmadan
Haberim olmadan alıp götürmüş bende ne varsa
Ne varsa yaşama dair bir bir yok olmuş
Yok olmuş yüzümdeki gülücükler
Gülücükler gittiğinden beri ağlamayı öğrenmişim.
Öğrenmişim ne kadaracı varsa
İstiyorsan bitsin...
Kızmam sana darılmam gücenmem
Üzülürüm sadece
Ağlarım canım yanar o kadar
Belki bekledğimden daha fazla üzülürüm
Ama geçer....
Gidiyorum buralardan
seni ve yaşattığın herşeyi
affederek gidiyorum
bir daha ne zaman toparlanır
bir daha ne zaman eskiye dönerim
bilmiyorum...
Anladım ki yeni insanlar yok etmeyecek acılarımı
Hiç bir merhem kapatmayacak yaralarımı
Ve hiç bir ilaç çare olmayacak acılarıma..
Yazdıklarım sadece sayfaları süsleyecek
İçtiğim sigaralar ise havayı kirletecek
Peki ya sen!
Git!
İhanetlerini sürgünlere vurdum
Beraberinde gelecekler....
Bin yerimden amansızca vuruldum
Umarım iyileşecekler...
Sahip çıkarım sana ait ne varsa bulduğum
Çaresizim...
Elimden gelmiyor seni, senli günleri geri getirmek.
Gözlerini,gülüşünü vurdum hasretin yollarına,
Gelip geçtikçe eziyorum ama yokedemiyorum.
Yok oluyorum
Boğuluyorum hasretinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!